Taman Negara
Door: Hans
Blijf op de hoogte en volg Annemarie
31 Juli 2016 | Maleisië, Sungai Lembing
Taman Negara 30 juli 2016
Annemarie wist de transfer naar Taman Negara al twee dagen van tevoren in Kuala Lumpur bij Han Travel te boeken. Er zou om 0730 een taxi voorrijden om ons bij het hotel op te pikken. Na enige stress hebben we zelf op het laatste moment vervoer naar het vertrekpunt moeten regelen. De reis naar Taman Nagara duurde 3 uur. We laten de bebouwde wereld achter ons en we belandden uiteindelijk aan de oever van de rivier Tembeling vanwaar we vertrokken naar onze plaats van bestemming. We voeren maar liefst drie uur met een lange, smalle boot over de rivier waarin we twee aan twee op een kussen op de bodem zaten met een dwarsplank als rugsteun. Na een half uur wist niemand meer waar de benen te laten of hoe te zitten. Het uitzicht was fenomenaal! Na een reis van 50 km rivier opwaarts meerden we af in het kleine plaatsje dat grenst aan het regenwoud. Hier werden we door ons guesthouse Balai Serama opgehaald met een auto met laadbak om 4 kilometer verderop terecht te komen. We hebben nu een guesthouse, dat uitkijkt over de rivier naar het regenwoud: vanaf een afstand lijkt het al ondoordringbaar! We hebben zojuist heerlijk gegeten en we gaan over een kwartier vertrekken voor een wandeling van anderhalf uur in deze jungle in het donker. We hebben ons van top tot geen bespoten met anti muggenspul.
Ik had nog mijn wandelschoenen aangedaan. Van die ventilerende, dus deels open. En ja, omdat we het gevaar tegemoet zouden gaan, had ik lage sokken eronder gedaan. Ik trotseerde daarna, zoals te verwachten was, de hoon van de meiden. Maar ja, je bent goed voorbereid of niet. Bij de intro voorafgaand aan de wandeling kregen we te horen over insecten, slangen, bloedzuigers en weet ik wat voor engs allemaal nog meer. Maar uiteindelijk bleken we ons in colonne, gewapend met zaklampen, over prima onderhouden houten vlonders voort te bewegen. We rekenden op een spannend avontuur maar het werd een vlonderwandeling tussen de bomen door, op zoek naar wandelende takken, spinnen, schorpioentjes en kevers. Nou, die hebben we gezien maar daar hield het spectakelstuk dan ook mee op. Maar, we hebben wel met eigen ogen kunnen zien hoe ongelooflijk ondoordringbaar de jungle is. Terug op de kamer heb ik nog een flinke spin te pakken gekregen en keurig naar buiten gegooid. Klaar voor de nachtrust! De volgende dag wacht ons de Canopy walk: vijf kilometer lopen waaronder een wandeling over een hangbrug, die op 45 meter hoogte hangt en ons langs de toppen van de bomen zal leiden. We staan om 0730 op!
Zondag 31 juli 2016
We zijn inderdaad om 0730 opgestaan. De dag begint redelijk bewolkt. Maar het wordt al snel helder en warmer, ofschoon het al zo warm is. We ontbijten en met een paar druppels regen in de pick-up truck gaan we naar het punt van vertrek. Met het bootje oversteken naar het Taman Negara (nationaal park= letterlijke betekenis) en we hebben overigens dezelfde gids als gisteravond. Het wordt een wandeling van 2,5 kilometer door het regenwoud.
We vertellen de gids over de trap bij de Buta caves. Daar waren maar liefst 270 treden. Veel meer klimmen dan bij de grotten zou het in deze hitte toch niet worden? We horen dat we er dit keer elfhonderd voor onze kiezen zullen krijgen! We gaan op weg over de welbekende vlonders, die we gisteravond hadden ook hadden gelopen. Spoedig nemen we een andere weg en de vlonders worden meer en meer traptreden en uiteindelijk snakken we iedere tien minuten naar adem. Het is een welkome afwisseling als onze gids vertelt over het wel en wee van bomen, insecten, termieten en geluiden. Heel gaaf en ook heel leerzaam. Bovendien kunnen we de benen dan even rust geven. We krijgen uiteindelijk een keuze: of we gaan via de treden of we doen een shortcut door het bos. Veel erger kon het niet worden, dus we kiezen voor de kortste route. Het uitzichtpunt kon toch niet meer ver zijn? Ja dus! Het zweet gutst van de hoofden, de schouders, de borst, de billen en de benen. Alles wat porie is, gaat open. Ieder moment pauze laat het zweet harder druipen en oververhit weten we het uitzichtpunt te bereiken. Een hele indrukwekkende wandeling door de jungle en we zullen nooit vergeten hoe warm en klam het in zo'n regenwoud kan zijn...
We lopen weer een eindje terug komen uiteindelijk aan bij de hangbrug of beter gezegd loopbrug. 45 meter hoog en behoorlijk instabiel, hetgeen het natuurlijk spannend maakt. Heel sensationeel om je door het bladerdak van het regenwoud te begeven.
Nog immer behoorlijk bezweet komen we weer in het dorp aan. We eten snel onze lunch aan boord van een floating restaurant in de rivier. We hebben weinig tijd want over een klein uur worden we door twee bootjes opgehaald. En passant regelen we nog even het vervoer voor de de volgende dag naar de Cameron Highlands.
We vertrekken naar een zijarm van de rivier en gaan al varend opnieuw het regenwoud in. Dit keer met een motor achter de bootjes, want stroomopwaarts peddelend zou niet te doen zijn. Vanaf het water kan je zo goed zien hoe dicht de bomen en planten op elkaar staan, over elkaar, door elkaar of onder elkaar doorgroeien om maar een paar strepen zonlicht te kunnen pakken. Ontzagwekkend zo mooi. De tocht over de rivier is spectaculair want zo nu en dan is het water zo ondiep, dat je nauwelijks nog een doorvaart hebt. Uiteindelijk worden we verzocht uit te stappen en worden we naar een pad verwezen dat nog 1,4 kilometer doorloopt. Aan het einde ervan wacht de beloning en die is meer dan welkom: we nemen een duik in het verkoelende water aan de voet van een rotspartij in het water. Hoe heerlijk kan water zijn als je de hele ochtend hebt staan zweten! Na een uur zwemmen gaan we terug naar de beide boten. Dieuwertje doet nog even snel een dutje alvorens we weer in het dorp arriveren. We snakken inmiddels naar een koel biertje en we haastten ons terug naar ons verblijf. We kunnen direct aansluitend het diner gebruiken waarna de ogen al om 2030 dichtvallen. Het mag niet gekker worden! Maar ja, het is vakantie en het is zo heerlijk dat we alles kunnen doen wat we willen. Nu vroeg slapen. Het bezoek aan Taman Negara was fantastisch. Nu de Cameron Highlands. Morgenochtend 1000 vertrekken we. 0830 opstaan. Fijn! Uitslapen!
Annemarie wist de transfer naar Taman Negara al twee dagen van tevoren in Kuala Lumpur bij Han Travel te boeken. Er zou om 0730 een taxi voorrijden om ons bij het hotel op te pikken. Na enige stress hebben we zelf op het laatste moment vervoer naar het vertrekpunt moeten regelen. De reis naar Taman Nagara duurde 3 uur. We laten de bebouwde wereld achter ons en we belandden uiteindelijk aan de oever van de rivier Tembeling vanwaar we vertrokken naar onze plaats van bestemming. We voeren maar liefst drie uur met een lange, smalle boot over de rivier waarin we twee aan twee op een kussen op de bodem zaten met een dwarsplank als rugsteun. Na een half uur wist niemand meer waar de benen te laten of hoe te zitten. Het uitzicht was fenomenaal! Na een reis van 50 km rivier opwaarts meerden we af in het kleine plaatsje dat grenst aan het regenwoud. Hier werden we door ons guesthouse Balai Serama opgehaald met een auto met laadbak om 4 kilometer verderop terecht te komen. We hebben nu een guesthouse, dat uitkijkt over de rivier naar het regenwoud: vanaf een afstand lijkt het al ondoordringbaar! We hebben zojuist heerlijk gegeten en we gaan over een kwartier vertrekken voor een wandeling van anderhalf uur in deze jungle in het donker. We hebben ons van top tot geen bespoten met anti muggenspul.
Ik had nog mijn wandelschoenen aangedaan. Van die ventilerende, dus deels open. En ja, omdat we het gevaar tegemoet zouden gaan, had ik lage sokken eronder gedaan. Ik trotseerde daarna, zoals te verwachten was, de hoon van de meiden. Maar ja, je bent goed voorbereid of niet. Bij de intro voorafgaand aan de wandeling kregen we te horen over insecten, slangen, bloedzuigers en weet ik wat voor engs allemaal nog meer. Maar uiteindelijk bleken we ons in colonne, gewapend met zaklampen, over prima onderhouden houten vlonders voort te bewegen. We rekenden op een spannend avontuur maar het werd een vlonderwandeling tussen de bomen door, op zoek naar wandelende takken, spinnen, schorpioentjes en kevers. Nou, die hebben we gezien maar daar hield het spectakelstuk dan ook mee op. Maar, we hebben wel met eigen ogen kunnen zien hoe ongelooflijk ondoordringbaar de jungle is. Terug op de kamer heb ik nog een flinke spin te pakken gekregen en keurig naar buiten gegooid. Klaar voor de nachtrust! De volgende dag wacht ons de Canopy walk: vijf kilometer lopen waaronder een wandeling over een hangbrug, die op 45 meter hoogte hangt en ons langs de toppen van de bomen zal leiden. We staan om 0730 op!
Zondag 31 juli 2016
We zijn inderdaad om 0730 opgestaan. De dag begint redelijk bewolkt. Maar het wordt al snel helder en warmer, ofschoon het al zo warm is. We ontbijten en met een paar druppels regen in de pick-up truck gaan we naar het punt van vertrek. Met het bootje oversteken naar het Taman Negara (nationaal park= letterlijke betekenis) en we hebben overigens dezelfde gids als gisteravond. Het wordt een wandeling van 2,5 kilometer door het regenwoud.
We vertellen de gids over de trap bij de Buta caves. Daar waren maar liefst 270 treden. Veel meer klimmen dan bij de grotten zou het in deze hitte toch niet worden? We horen dat we er dit keer elfhonderd voor onze kiezen zullen krijgen! We gaan op weg over de welbekende vlonders, die we gisteravond hadden ook hadden gelopen. Spoedig nemen we een andere weg en de vlonders worden meer en meer traptreden en uiteindelijk snakken we iedere tien minuten naar adem. Het is een welkome afwisseling als onze gids vertelt over het wel en wee van bomen, insecten, termieten en geluiden. Heel gaaf en ook heel leerzaam. Bovendien kunnen we de benen dan even rust geven. We krijgen uiteindelijk een keuze: of we gaan via de treden of we doen een shortcut door het bos. Veel erger kon het niet worden, dus we kiezen voor de kortste route. Het uitzichtpunt kon toch niet meer ver zijn? Ja dus! Het zweet gutst van de hoofden, de schouders, de borst, de billen en de benen. Alles wat porie is, gaat open. Ieder moment pauze laat het zweet harder druipen en oververhit weten we het uitzichtpunt te bereiken. Een hele indrukwekkende wandeling door de jungle en we zullen nooit vergeten hoe warm en klam het in zo'n regenwoud kan zijn...
We lopen weer een eindje terug komen uiteindelijk aan bij de hangbrug of beter gezegd loopbrug. 45 meter hoog en behoorlijk instabiel, hetgeen het natuurlijk spannend maakt. Heel sensationeel om je door het bladerdak van het regenwoud te begeven.
Nog immer behoorlijk bezweet komen we weer in het dorp aan. We eten snel onze lunch aan boord van een floating restaurant in de rivier. We hebben weinig tijd want over een klein uur worden we door twee bootjes opgehaald. En passant regelen we nog even het vervoer voor de de volgende dag naar de Cameron Highlands.
We vertrekken naar een zijarm van de rivier en gaan al varend opnieuw het regenwoud in. Dit keer met een motor achter de bootjes, want stroomopwaarts peddelend zou niet te doen zijn. Vanaf het water kan je zo goed zien hoe dicht de bomen en planten op elkaar staan, over elkaar, door elkaar of onder elkaar doorgroeien om maar een paar strepen zonlicht te kunnen pakken. Ontzagwekkend zo mooi. De tocht over de rivier is spectaculair want zo nu en dan is het water zo ondiep, dat je nauwelijks nog een doorvaart hebt. Uiteindelijk worden we verzocht uit te stappen en worden we naar een pad verwezen dat nog 1,4 kilometer doorloopt. Aan het einde ervan wacht de beloning en die is meer dan welkom: we nemen een duik in het verkoelende water aan de voet van een rotspartij in het water. Hoe heerlijk kan water zijn als je de hele ochtend hebt staan zweten! Na een uur zwemmen gaan we terug naar de beide boten. Dieuwertje doet nog even snel een dutje alvorens we weer in het dorp arriveren. We snakken inmiddels naar een koel biertje en we haastten ons terug naar ons verblijf. We kunnen direct aansluitend het diner gebruiken waarna de ogen al om 2030 dichtvallen. Het mag niet gekker worden! Maar ja, het is vakantie en het is zo heerlijk dat we alles kunnen doen wat we willen. Nu vroeg slapen. Het bezoek aan Taman Negara was fantastisch. Nu de Cameron Highlands. Morgenochtend 1000 vertrekken we. 0830 opstaan. Fijn! Uitslapen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
