Madikwe

Vrijdag 17 juli 2015


De reis van Pretoria naar Madikwe bedraagt ongeveer 4 uur. Hetzelfde tafereel als twee dagen ervoor, voltrekt zich als een doorlopend schouwspel voor onze ogen. Langzaam maar zeker neemt het aantal kruispunten in de dorpen waar je moet stoppen, verder af. Je lijkt nog meer de bewoonde wereld achter je te laten. Zeker als het asfalt zonder aankondiging over gaat in een zand-met-grind weg vol hobbels en kuilen. En we moeten nog zo'n 25 - 30 kilometer tot nabij de grens van Botswana. Als vijf milkshakes bereiken we na pakweg een uur de slagboom van het park.
Vol adrenaline geven we de Toyota de sporen over de nu volledig onverharde weg vol hobbels en kuilen. De omgeving is die, zoals je in natuurfilms ziet: dor, droog, stoffig en met lage struiken, geel gras en hier en daar een verdwaalde boom, waarvan driekwart bladerloos staat dood te zijn tegen een helderblauwe achtergrond. Zo mooi, zo ongelooflijk indrukwekkend. De wetenschap dat we hier vanuit de Toyota een olifant of misschien wel een giraffe zullen spotten...
We hobbelen al mijmerend uiteindelijk tot aan de gate van Jaci's Lodge. Vertwijfeld kijken we elkaar aan of we hier kunnen uitstappen voor een kort hangbruggetje, die ons naar het hoofdgebouw van de Lodge leidt. En wat voor hoofdgebouw! Een half tot driekwart open gebouw met een enorm groot geschakeerd rieten dak, dat wordt ondersteund door onbewerkte boomstammen waaraan deels nog een tak zit. Binnen een gezellige open keuken, een winkeltje voor onvoorzien kledingstukken als vesten, handschoenen, mutsen en sjaals. De rest van de ruimte is onderverdeeld in knusse zitjes, voorzien van bergen met bontgekleurde kussens, zitkussens, open haarden, dichte vuurkorven en allerhande traditionele Afrikaanse kunst met dat alles subtiel verlicht door spots, olielampjes en kaarsen. Na een welkomstcocktail en briefing over het verblijf in het park werden we begeleid naar onze kamers... Kamers? Dezelfde pracht van het hoofdgebouw was van toepassing op onze kamers met ruwe gemetselde stenen en keien, waaraan tentendoek is aangebracht tot aan de onderkant van de boomstammen, die de basis van het rieten dak vormen. Overdag rolt men het doek op en 's avonds weer naar beneden tegen de kou. Vloerverwarming, koperen wastafels of beter gezegd wasbekkens, een buitenlucht, een enorm stenen bad, zo groot dat het wedijvert met een jacuzzi. De voorkant van de tent is volledig open en liggend vanuit het enorme hemelbed, dat in het midden van de ruimte staat opgesteld, kijk je de wildernis in. Alles te mooi en te overweldigend om waar te kunnen zijn. Kortom: Jaci weet van wanten.
We hebben een heerlijke lunch genoten op het terras, dat is aangebracht rond het gebouw op een vlonder op palen. We waren op dat moment de enige gasten! We maken onze eerste safari in een volledig open Jeep! Zo'n echte safari Jeep, bestuurd door David, onze ranger. Hij rijdt ons door het gebied rond de Lodge, waarbij we het eerste wil spotten. Uitgelaten aanschouwen we de eerste impala's, kudu's en antilopen. We spotten het wild onder een strak blauwe hemel totdat we enige tijd later stuiten op een olifant, die zich tegoed doet aan de twijgen van een struik. Je beseft dan dat je echt op safari bent, omdat we zo'n olifant zonder begeleiding zouden gade slaan vanaf een gepaste afstand. David rijdt door tot een afstand van enige meters...
Onderwijl houden de rangers van het park radiografisch contact over de waarnemingen , die in het park op diverse plekken worden gedaan. Bij een waterplaats staat een hele kudde olifanten te drinken! Giraffen kijken verstoord op van hun maaltijd van de boom als je ze eveneens tot op enige meters. David, had - net als wij - gehoopt om naast olifanten bij deze waterplaats ook neushoorns te zien. We reden verder, tot we radiografisch vernemen dat de neushoorns waren gearriveerd! We braken ons biertje in de pauze midden in de savanne met ondergaande zon af, teneinde op tijd te arriveren. Wat een adembenemend moment om twee witte neushoorns vol in de wildern