Monkeybusiness

Chiang Mai is dus de tweede stad van Thailand met om en nabij een miljoen inwoners. In vergelijking tot Bangkok echter, is deze stad relaxed te noemen. Er is niet veel hoogbouw en als er al sprake van is, dan worden ervoor overwegend bussen vol Japanners, Chinezen, Koreanen of andere Aziatische nationaliteiten uitgeladen. We zitten momenteel in het Park Hotel. Van de buitenkant ziet het er uit als de Bijlmer Bajes. Het is een echt eind zeventiger jaren hotel met een interieur dat in de tijd niet is veranderd. De kamers zijn weliswaar prima, maar voor WIFI moet je bijvoorbeeld elke keer kaartjes kopen om internet op te kunnen. Dat is niet meer van deze tijd. De door Annemarie zelf uitgezochte hotels zijn echt top, maar als Win Win Asia uitkiest dan kies je voor de hotels waarin de massa wordt ondergebracht. Dat betekent plaatsnemen aan ontbijttafels waaraan zojuist Chinezen hebben gezeten. En dat is geen pretje. Als je uit het raam kijkt nadat je je zojuist hebt weggedraaid van een open mond vol curry gemengd met alles wat een Chinees op het bord heeft geladen, dan zie je de stukken kip bij wijze van spreke nog nog langs het raam naar beneden glijden. Soms buigen ze zó diep naar hun bord, dat het lijkt alsof het eten zich als een plopper of ontstopper rond hun gezicht vastzuigt. Maar ja, ik kijk liever naar de onderkant van het bord dan in de open mond van een Chinees! Voor de rest is het ontbijt overigens prima. Maar een ontbijtzaal delen met Chinezen is gewoon niet aan te raden! Vandaar liever de wat kleinschaliger hotels, waarin je je wat meer gast kunt voelen, dan de hotels waarin de massa wordt ondergebracht. Maar dit al mag de pret niet drukken!
Chiang Mai ligt in het dal van rivier de 'Ping', en wordt geheel omsloten door bergen. In deze omgeving is er nog veel bos of beter gezegd jungle. Een leuke manier om je door deze bossen te bewegen, is te voet of met behulp van een een soort kabelbaan. Er werd besloten tot de laatste optie oftewel de 'Flight of the Gibbon': een soort netwerk van stalen kabels, die hoog in de toppen van de hoogste bomen zijn aangebracht en waaraan je met een soort van katrol en veiligheidslijn wordt vastgemaakt.
We werden precies om 09.30 uit het hotel opgehaald en na de gebruikelijke slaapjes in de bus en het ophalen van twee andere koppels uit andere hotels in Chiang Mai, kwamen we rond 11.00 op de plaats van bestemming aan. Vervolgens moesten we onze 'pakken' aandoen. Deze bestonden uit riemen waardoor je armen en benen moest steken, waarna de riemen aan de voorkant werden vastgemaakt. Vervolgens koos je een helm naar keuze voor op je hoofd.
Bij het vertrekpunt ontvingen we uitleg over hoe je je gedurende dag door de bomen moest bewegen, waarbij het belangrijkste punt toch wel was dat je het bevestigen aan de metalen lijnen aan de begeleiding moest overlaten en dat je zelf nooit deze bevestiging mocht losmaken. En gelijk hadden ze! De vlucht door de boomtoppen betrof een route van maar liefst 5 kilometer over 39 stations en loopbruggen. Deze stations bevinden zich allen heel hoog in de hoogste bomen van de jungle, van waaruit je prachtig uitzicht hebt over de toppen van bomen in de omgeving. De metalen kabels zijn tussen deze boomtoppen of stations aangebracht en als een aap word je als het ware met de katrol over deze kabels van de ene boomtop naar de andere gegleden. Een bijzondere ervaring om bijvoorbeeld over een kabel van maar liefst 800 meter lengte in no time over een breed en diep dal te worden verplaatst met uitzicht over alle bomenrijen, die met grote snelheid onder je door schieten. Je moet maar vertrouwen hebben in het materiaal waaraan je hangt! De begeleiding is echter professioneel en al snel is er een gevoel van vertrouwen en veiligheid waardoor je je vol overgave van de ene naar de andere top slingert en zo nu en dan hoor je de kreten van jezelf of van Annemarie of van één van de kinderen door de jungle galmen. Tussen de stations werden we nog naar een boom geloodst waarin een heuse Gibbon-moederaap met twee kinderaapjes te zien waren. De Thaise begeleiders begrepen de grap niet of deze Gibbons met behulp van een snoertje aan deze boom waren vastgemaakt: je zou verwachten dat een Gibbon zich snel uit de voeten zou slingeren bij het zien van al deze bezoekers. Deze apen bleven echter keurig poseren voor de immer flitsende camera's.
Aan het einde had de vlucht nog een spannende wending: in plaats van het vastmaken aan de voorzijde werd de gesp dit keer vastgemaakt aan een ring op de rug! Nu kon je niet meer rustig gaan hangen om je vervolgens te laten slingeren. Nu moest je jezelf gewoon voorover gooien. Met de stoom uit je oren glij je dan als Superman naar de volgende top! Dit keer was ik er zeker van dat de Gibbon zijn plaats in de boom verderop had verlaten, gezien het lawaai dat we wisten te maken.
Uiteindelijk hebben we de laatste boom via een verticaal over een afstand van 45 meter verlaten, waarna we onze vlucht hadden volbracht. Het was een hele leuke ervaring, waarmee we de volgende topattractie van onze lijst konden afstrepen.
Om op waardige manier afscheid van Chiang Mai te nemen, hadden we het Riverside Café Restaurant besproken. De dames hadden zich op hun mooist gekleed en het was een plezier om met de dames het restaurant te betreden! We genoten van het uitzicht over de Pingrivier, die bijkans buiten de oever dreigde te treden, gezien de hoosbui die erover werd uitgestort. het was per slot van rekening het regenseizoen. Nadat we ons tegoed hadden gedaan aan cocktails, wijn en spijzen besloten we naar het hotel terug te gaan. We wilden goed slapen om gereed te zijn voor de volgende dag: een laatste bezoek aan Bangkok gedurende de middag en avond en de daarop volgende dag! Een mooi afscheid van een heel mooi en plezierig land.