Trains and boats and buses

Je raakt helemaal in de war van al die namen hier. En ja, je raadt het al: ik werd weer eens volledig afgebrand door de dames toen ik mij versprak bij het uitspreken van Siem Reap als 'Siem Priem'. Siem Raep betekent overigens: 'Siam verslagen'. In dit gebied, waarin het pas sinds eind jaren negentig rustiger begint te worden, is dit een nogal provocerende naam, gezien het feit dat Siam oftewel Thailand op 3 uur rijden van de grens ligt. We werden weer keurig om 8 uur in de morgen opgehaald door in dit geval een Mercedes. En in deze Mercedes, met net het ontbijt achter de rug en de slaap zojuist uit de ogen gewreven, werden we gastvrij ontvangen door de chauffeur en een hyper enthousiaste gids: in drie uur tijd zijn we op de hoogte gesteld van diens aanstaande huwelijk, zijn leven op het platteland, zijn vermoorde familieleden, de politieke situatie in het land en bovenal hoe hij zich de Engelse taal had eigen gemaakt: praten, praten en nog eens praten en soms even luisteren. Goeie morgen zèg! Dat is wat je noemt een heftig begin van de dag...
Cambodja is voor wat betreft het landschap een kruising tussen de Haarlemmermeer en De Beemster. Voor zover je kan kijken vruchtbaar land zo strak als een waterspiegel, maar dan gevuld met prachtig groene rijstvelden met hier en daar een boom of een struik. Wat dat betreft had Pol Pot dus wel een beetje gelijk, want een boer schiet spontaan vol bij het zien van dit uiterst vlakke land. Er was overigens ook nog lintbebouwing over de gehele weg vanaf Siem Reap tot aan de grens. Het lijkt erop dat iedereen aan de weg woont en als je ziet wat er zich allemaal over de weg beweegt: kabaal makende aanhangers van uiteenlopende partijen (de 5e verkiezingen zijn de volgende dag en zij krijgen 8 dollar per aanhanger per dag om de partij te promoten, zo wist ons orakel te vertellen), fietsen, auto's en brommers. En op die brommers wordt alles vervoerd. Soms zitten ze met z'n vieren erop: het oudste kind van drie voorop, de vader strak er tegenaan, gevolgd door de baby van amper een jaar met mama achterop eromheen gevouwen. En gezien het vruchtbare land moet je niet denken aan maatje 36! De dieren zijn er erger aan toe. Aan weerszijden van de brommer hangen pakweg een dozijn kippen, die levend bij het slachthuis moeten worden afgeleverd. En als binnenste kip moet je dan ervoor oppassen dat je vleugels niet tussen de spaken komen. En dat is best lastig als je ondersteboven hangt met een aantal kippen tegen je aan en dan het wegdek zo vlak onder je. Op de foto kan je dan zien hoe die kippen totaal flippen. We waren nogal aangedaan en je probeert dan aan de kids én aan de gids uit te leggen dat Cambodja simpelweg nog niet toe is aan aanhangers van de 'Partij van de Dieren' op de weg. Die gedachte wordt dan weer versterkt door brommers met drie varkens erop, die met de poten omhoog aan het zadel zijn vastgemaakt. En die poten zie je dan zo nu en dan nog bewegen. Je zit nog achterste voren in de Mercedes als je twee koeien op een afschuwelijke manier tegen elkaar aan ziet liggen in een bamboe aanhanger van amper 40 centimeter hoogte. Tijd om in Thailand toch maar een tree hoger in ontwikkeling te gaan zitten! Cambodja: echt een mooi land met een afschuwelijke recente geschiedenis. Voor een land in ontwikkeling echt een ontzettend duur land met de dollar als betaalmiddel. De Cambodjaanse 'Riel' dient dan als afronding in centen: "dat is dan drie dollar en 2000 Riel (2 vijftig). Zoals je kon lezen in het boekje: bij een land in ontwikkeling hoort ook corruptie: nou, daar wisten ze in Cambodja ook raad mee! Het Angkor Wat met zijn honderden tempels op 10 vierkante kilometer blijkt voor de komende 100 jaar in handen van een Vietnamees bedrijf! Bizar!!!
Aan de grens hebben we nog de handel tussen de buurlanden kunnen bekijken. Alle handel wordt vervoerd door kruiers met handkarren, die soms door een man of zes worden geduwd en getrokken. Eenmaal afscheid genomen hebbende van onze enthousiaste gids, konden we een paar minuten later onze Thaise vrouwelijke gids begroeten. Ze prevelde de naam van het treinstation in Bangkok. Annemarie keek haar vragend aan, waarna bij de vijfde of zesde keer haar boodschap duidelijk werd: treinstation! We schudden ja en we waren ons er snel van bewust dat Engels praten met deze Engels pratende gids uitgesloten zou zijn. Prima! We hebben met z'n allen in de drie uur geen woord gewisseld: beetje slapen, lezen, kijken en dommelen. De chauffeur 20 baht voor de koffers. Onze gids een glimlach voor getoonde moeite.
En in Bangkok natuurlijk de grote dag: meeting the Berbertjes! Aangekomen op het station hebben we direct onze bagage kunnen stallen. Zullen ze er al zijn? Ze komen immers zojuist uit Vietnam. Na een whatsapp van Robert den Ollie dat ze over een uurtje zouden arriveren, doken we een restaurantje in direct gelegen naast het station. Daar werden we geholpen door een 'gay-in-het-kwadraat-zonder-noemenswaardig-gebit'. Even wennen maar daarna ultra relaxed daar gezeten en gegeten tot Berbers het gezelschap completeerde. De ontmoeting was weer heerlijk vertrouwd. Even kletsen en ervaringen uitwisselen, voordat we de (nacht)trein in konden gaan. Beide gezinnen moe van het vele reizen: de bedden werden opgemaakt en voor we het wisten, lag iedereen het zijne of het hare te dromen. Koh Tao: here we come! Laat de duikflessen aanrukken!