Kennismaking met Zuid Afrika

Zojuist keken we naar het achterwerk van nijlpaard dat in de struiken verdween. Wessel - de Zuid Afrikaanse manager van de lodge - had ons kort daarvoor aan het haardvuur verteld over wat we morgen allemaal kunnen verwachten van de safari-trip door het Krugerpark: 'kijk goed naar hoe dieren zich gedragen en de raampjes van de auto kunnen gerust open en olifanten zijn zachtaardige beesten enzovoort. Morgen gaan we onze eerste safari beleven. We waren inmiddels behoorlijk door het dolle heen toen we de verhandeling over het park aanhoorden toen de informatie abrupt werd onderbroken omdat we geluid uit de zacht stromende rivier onder ons hoorden. Recht onder ons een krokodil van ongeveer 4,5 meter lang, die kennelijk op ons geluid af was gekomen en zich langs de oever had genesteld om ons als prooi te overvallen.
Het is echt een heel raar idee dat je meerdere keren te horen krijgt, dat je in het donker niet buiten de verlichte delen van de lodge mag komen. We zijn nu echt in Afrika!
We hebben een vlucht met KLM geboekt. Vanaf Schiphol zijn we naar Nairobi in Kenia gevlogen om vervolgens met Kenia Airlines, de pride of Afrika, naar Johannesburg te vliegen.
Twee dagen geleden zijn we in Johannesburg geland. Het is in Zuid Afrika winter. De blaadjes zijn van de bomen, waarbij je je afvraagt waarom de blaadjes vallen. Het is immers strak blauw en 's nachts koel met een graad of 12 tot 15 (heerlijk) genieten we overdag van een temperatuur van meer dan 20 graden (écht lekker). Na aankomst hebben we overnacht in een hotel dicht bij de luchthaven. Johannesburg zèlf kunnen we beter mijden, zo werd ons verteld.

Vandaar dat we vanaf het vliegveld direct met de auto doorgereden naar Hazyview: een stadje aan het begin van de Panorama-route. De lodge in Hazyview bleek een voormalige melkboerderij. Na de overnachting aan de luchthaven leek dit voor ons eigenlijk direct het paradijs: prachtige kamers, heerlijk eten en een zeer prettige bediening of service.
We hadden ons gedurende de rit van Johannesburg erover verbaasd hoe droog en dor het landschap bleek te zijn. Maar na het aanhoren van alle aardrijkskundige redenen van de kids zou het aan loefzijde van de bergen beslist anders zijn. De lessen bleken het gewenste effect te hebben gehad: toen we de hoogste bergen waren gepasseerd bleek het dorre gras en desolate landschap plaats te maken voor groene uitgestrekte vlakten met gras en bomen.
De weg naar Hazyview ging behoorlijk voorspoedig ware het niet dat we links moeten rijden. Ofschoon ik mij als chauffeur de regels inmiddels enigszins had eigen gemaakt, bleek dat bij de dames nog niet geheel het geval te zijn: ik nam de afslag naar links en volledige paniek sloeg toe in de Toyota.. Alle dames schreeuwden door elkaar heen, waarbij 'tegen het verkeer in' absoluut de boventoon voerde. Had ik het dan niet goed gezien? Er stond toch een pijl op de weg en die wees toch beslist aan waar we naar toe moesten. Maar zoveel verbaal geweld doet je naar de versnelling grijpen en zie bij keren op de weg maar de verkeersregels nog te snappen. Maar het lukte en na gekeerd te zijn, keerden we verderop werderom om vervolgens nauwlettend de afslag naar Hazyview op de borden te lezen. En ja hoor... we reden dezelfde weg met dezelfde afslag. Maar inmiddels is de onzekerheid bij ons allen verstomd en blijk ik met het rijden alleen nog een afwijking naar links te hebben: de bijrijder en achterin maken zich voortdurend zorgen om de berm in te verdwijnen. Pfffff..
De dag van Hazy View naar Hoedspruit ging volledig via de Panorama route. Dit is een autoroute, die je vanaf Hazy View langs de meest overweldigende uitzichten naar Hoedspruit voert. Vlakbij Hoedspruit hadden we de lodge geboekt. Van daaruit dus de volgende dag naar het Krugerpark.
Het informatieboekje over de panorama-route leert dat verschillende gesteenten over elkaar zijn geschoven, waarbij de ene soort veel harder was dan de andere: erosie heeft ervoor gezorgd dat de ene soort is verdwenen en de andere soort is blijven staan, waardoor gigantische diepe kloven, groters en afgronden en vergezichten zijn ontstaan. 'God's Window' is zo'n vergezicht, waar je vanaf een klif een betoverend uitzicht hebt over de omgeving. My God, wat een ruimte en wat een omgeving! Even verderop 'de Pinnacle': een soort natuurlijke obelisk in een diepe kloof, die op haar beurt weer uitmondt in een gigantische groene vlakte. Als laatste dan ' The Three Rondavels': drie gigantische rond afgesleten rotsen, die tig kilometer verderop als drie traditioneel Afrikaans ronde hutten verrijzen naast een eveneens gigantisch rotsplateau terwijl je daarbij ook voor je diep in de afgrond kunt kijken naar een groot meer. De boot, die daardoor heen voer, was amper meer dan een stip met een vaag waarneembare 'v' erachter. Hoe mooi kan Afrika zijn... Alles een lust voor het oog!

De eerste dagen zijn genieten en net als in Azië weet ook (Zuid) Afrika je te betoveren. De eindeloze uitgestrektheid, de weinige bebouwing, de ruimte en ook de mensen. De mensen overigens kunnen met het hele gezin slapen in de auto bij een benzine station (kinderen in de laadbak), ze staan langs de weg onder een boom of liggen te slapen in een greppel. De 2 laatsten langs de snelweg overigens. Dorpjes zien eruit als tuindorpjes zoals wij die in Nederland kennen. In Nederland dan met een tuintje eromheen. Hier echter gewoon eenzelfde hutje met een enige meters grond erom heen maar dan volstrekt zonder begroeiing: geen struiken geen bloemen maar gewoon een huisje vol in de zon! Het gekke is, dat deze dorpjes niet uitnodigen voor een bezoek. Er zijn geen winkeltjes of andere bezienswaardigheden. Maar we weten niet hoe de rest van Zuid Afrika eruit ziet. Vooralsnog zitten we in het deel van het land waar wild, puur, natuur, droog en woest de boventoon voeren. Het is prachtig en we genieten volop. Nu al!