Pretoria

Woensdag 15 juli en donderdag 16 juli

Terwijl ik de IPad ter hand neem om de laatste twee dagen toe te voegen aan het reisverslag, brult er vanuit de savanne hier in de Madikwe Game Reserve in Zuid Afrika tegen de grens van Botswana een leeuw ons de oren van het hoofd. Een heel laag en diep en ook wel beangstigend gebrul of gegrom van een leeuw: we zijn inmiddels aangekomen in Jaci's Lodge!
Eergisteren zijn we vertrokken vanaf het Krugerpark naar onze tussenstop, de bestuurlijke hoofdstad van Zuid Afrika, Pretoria. Pretoria ligt pakweg 50 kilometer van Johannesburg, de stad van waaruit we waren vertrokken.
Onderweg naar Pretoria worden we weer overvallen door de enorme uitgestrektheid van het land. Soms rijden we door landschap dat hier en daar doet denken aan foto's van bijvoorbeeld 'monumentvalley' in de USA. Geen idee dat Zuid Afrika ook een dergelijke uitgestrektheid kent, De enorme vlakten waarin je bij hoge uitzondering eens langs een dorpje rijdt. Dorpjes bestaande uit hutjes bestaand uit golfplaten. Ze hebben niet eens de moeite genomen om een dak een beetje afschot te geven: gewoon vier wanden, waarvan één met een deur en misschien een raam, met een golfplaat er bovenop. That's it. Dan staan er in zo'n dorp altijd een aantal mensen op de bus te wachten, en het moet gezegd: we hebben geen Zuid Afrikaans gezicht gezien dat je met een humeurige blik staat aan te kijken. Iedereen is vrolijk en er is hier voldoende te eten voor iedereen, waarbij er behoorlijk wat voorbeelden rondlopen die wat minder goed kunnen omgaan met voedsel in overvloed. Dorpjes intrigeren om er eens doorheen te rijden maar je weet dat je er niets zal aantreffen. Het zijn velden vol met eenvoudige bouwsels, waarbij de golfplaten overigens prima worden afgewisseld met stenen huisjes en soms zelfs stenen huisjes met ware zuilen voor de ingang van het huis. Wel kleine zuiltjes dan... Veel dorpen zijn gebouwd rond mijnen, die kennelijk genoeg werk leveren aan een heel dorp dat er omheen is gebouwd. Soms rijd je door dorpen, waarin de benzinepomp het punt van samenkomst vormt. Die liggen dus aan het enige grote kruispunt in het dorp: die met de snelweg. Doorgaans naast de benzinepompen enige winkeltjes met barretjes of andere eet- of drinkgelegenheden. Maar deze nodigen echter niet uit voor een lekkere cappuccino of zo. Je mag er niet aan denken dat vier volbloed Hollandse vrouwen uitstappen uit onze hemelblauwe Toyota. Ik denk dat alle Afrikanen daar aandacht van willen hebben en als ze dat niet zouden krijgen dan geven ze wel aandacht! Kortom: het is waarschijnlijk beter om gewoon door te rijden, hetgeen we daarom maar doen. De reis verloopt zodoende heel voorspoedig en we kennen geen oponthoud. We kwamen uiteindelijk aan het einde van de middag in Pretoria aan. Annemarie opperde het idee om direct het ontbijt voor de volgende dag in huis te halen.. En wat voor huis! Een volledig houten huis met rieten dak en een kleine veranda. Ook een huisje waarin we allemaal bij elkaar sliepen.. Erg gezellig! Annemarie had een 100% Afrikaans restaurant, Papa's Real Food, in de Lonely Planet gespot. Het was niet raadzaam om in het duister het centrum van Pretoria in te gaan. Papa's ligt in een buitenwijk van Pretoria, waar we werden ontvangen door een aantal mannen die voor een kleine bijdrage je auto hielpen navigeren op de parkeerplekken, die vrij waren. Plekken waarin je, zolang als je auto rijdt, parkeert... Na het diner naar het huisje, gezamenlijk nog een drankje en direct het bed in. Moe, voldaan en met talloze ervaringen verder het bed in. De volgende ochtend relaxed opgestaan om naar het Voortrekkers Monument te vertrekken. Het monument dat herdenkt dat de Afrikaners (lees Nederlanders) met 460 man een leger van 8000 Zulu's overwon. Met behulp van musketten dan. De voortrekkers zochten naar meer land in het achterland van Zuid Afrika omdat ze in hun conflict met de Engelsen hen zodoende konden weerstaan. De overwinning op Shaka Zulu, de veldheer van de Zulu's betekende de definitieve heerschappij van de blanken over de oorspronkelijke bevolking. Een nogal dubieus monument derhalve.
Daarna zijn we toch het centrum van Pretoria in gegaan. Church Square, het plein waaraan enige authentieke gebouwen uit eind zeventiende eeuw staan, met tevens het oudste café van de stad. We waren echter niet gerust op de status van de Toyota op dat moment: we werden nogal figuurlijk overvallen door drie mannen, die zich wel heel fanatiek bezig hielden met het parkeren, het bieden van bescherming aan de auto en het bekijken van de inhoud van de auto. Doorgaans zijn we niet zo snel onder de indruk, maar deze keer was het gevoel niet goed. Na een zeer kort bezoek aan het plein, liepen we zo snel mogelijk weer terug naar de auto om van daaruit naar de supermarkt te vertrekken en flink in te slaan voor een heerlijke 'braai' als diner. De volgende dag om 05.30 opstaan voor vertrek naar het Madikwe Game Reserve!