Boxing!

Zaterdag 27 augustus

 Samui

 Vanmorgen hebben we op ons gemak kunnen ontbijten want de taxi - ofwel de pickup -  bracht ons pas om 08.45 naar de haven . Annemarie heeft een nachtje kunnen omboeken en het was de vraag of dat ook met de tickets in orde was gekomen. Het enige bewijs ervan was immers een veelvuldig gebruikte - en inmiddels totaal versleten fax. Maar ondanks de ogenschijnlijke wanorde in de handmatig ingevulde passagierslijst blijkt ook hier weer alles prima geregeld te zijn. Na het afhalen van de tickets kregen we weer een bekende ronde sticker op de borst en bijpassende stickers voor op de bagage. De houten pier was afgeladen met wachtende passagiers voor de boot, die kennelijk door de slechte weersomstandigheden vertraging had opgelopen.
Eenmaal aan boord moesten we de bagage op een aangewezen plek deponeren en konden we in de stoelen plaatsnemen. De berg koffers was inmiddels zo hoog geworden dat de laatste koffers tussen het plafond en de gestapelde bagage kon worden gedrukt. dan rijst natuurlijk snel de vraag hoe eenieder weer de juiste bagage kon terugvinden, hetgeen van latere zorg bleek: Anne en ik zaten naast elkaar en de kids direct voor ons en eveneens naast elkaar. Naast ons kwam een Engelse te zitten, die al snel oordopjes in de oren had gestopt. De boot zocht het ruime sop en al snel sloegen hoge golven tegen de veerboot. Terwijl de kids op hun gemak een boekje zaten te lezen of met hun telefoontje in de weer waren, was het een komen en gaan van passagiers met bleke gezichten en transpirerende voorhoofden, volle spuugzakjes en passagiers met hoofden diep in de steunen gedrukt en zich volledig concentrerend op het deinen van het vaartuig. De Engelse dame naast mij kondigde haar naderende kotsbui aan en aan deze voorspelling wist zij dan ook meer dan genoeg tegemoet te komen. En wij maar behulpzaam zijn met nieuwe spuugzakjes, geparfumeerde doekjes en zakdoekjes! En terwijl de Engelse druk was met haar situatie, zat Annemarie aan de andere zijde zich zorgen te maken over haar situatie: een katamaran zou natuurlijk om kunnen slaan met alle nadelige consequenties van dien. Ongelooflijk dat de anderhalf uur durende kermisattractie zo weinig gewaardeerd werd.
Toen de boot eenmaal Koh Samui had bereikt, stonden de passagiers natuurlijk direct op om de koffers te pakken om zodoende zo snel als mogelijk vaste wal onder de voeten te krijgen. Dat is op zich logisch, ware het niet dat de  koffers van veel passagiers waarschijnlijk geheel onderop lagen en zodoende de doorgang blokkeerden en omgekeerd. Het is waarschijnlijk het vakantiegevoel of de diversiteit aan nationaliteiten dat voorkomt dat men niet met elkaar op de vuist gaat. 
Eenmaal aan wal stond de taxi waarschijnlijk lang te wachten zodat de rit naar ons voorlaatste verblijf "Banana Fan Sea Resort" in no time was afgelegd. Bregje, Marieke en Dieuwertje hebben een huisje en Anne en ik. De kamers zijn erg praktisch en zeer schoon maar missen wel de authenciteit van de voorgaande verblijven. De kamers lenen zich er echter uitstekend voor om lekker uit te rusten van de voorgaande fantastische maar inspannende weken. 
Na enige plonsen in de zee en in het zwembad was de dag alweer te einde. Tijd om het dorpje Chaweng, waarin het resort is gelegen, te verkennen. In tegenstelling tot Koh Tao heeft Koh Samui een redelijk hoog Grand Canaria gehalte met de bekende proppers voor de deur van restakurants en na het chronisch aanhoren van de complimenten over mijn mooie vrouw en prachtige dochters ("Your wife and three beautiful daughters? You lucky big boss! You lucky lucky very lucky man) heb je de neiging om rustiger plekken op te zoeken. Na een uitgebreid bezoek aan een niet onaardige avondmarkt met allerhande hebbedingetjes afgewisseld met gefrituurde aardappel, garnalen en lekkere Thaise pannenkoeken (voor de liefhebbers gefrituurde sprinkhanen, - vleermuizen, - larven of andere insekten), wilden Bregje en Dieuwertje het haar laten vlechten. Anne en Marieke maakten van de gelegenheid gebruik om de nagels nog een keer te laten doen. Dat betekende vier dames in de salon, terwijl er aan mij weinig te vlechten of lakken viel: gelegenheid om eindelijk eerste rang gedurende drie uur Thai boxing te aanschouwen. Drie uur lang een aaneenschakeling van gevechten en achteraf bekeken zou ik vanavond graag nog eens een bezoek brengen, want het is een doorlopend spektakel waarin mannen elkaar met vuisten, knieen, ellebogen en voeten te lijf gaan. Op de achtergrond speelt dan zo'n orkestje, dat van die slangen-bezwerende muziek ten gehore brengt. Fantastisch! 

Morgen wederom een dagje strand voor de boeg! Tot morgen maar weer! Groeten Hans