Malakka
Door: Hans
Blijf op de hoogte en volg Annemarie
26 Juli 2016 | Maleisië, Malakka
Malaka 24 - 26 juli 2016
We zijn op zaterdag vertrokken en Peter en Jenneke brachten ons naar het station Naarden Bussum, alwaar we de Berbers troffen. We waren ruim op tijd en na een voorspoedig inchecken op Schiphol vertrokken we uiteindelijk met de bestemming Instanbul voor de overstap naar Kuala Lumpur in Maleisië. In Turkije was overigens niets te merken van alle binnenlands problematiek, waarvoor nog even gevreesd werd. Na een maaltijd aan boord van het eerste vliegtuig, vergezeld van de nodige glazen wijn, een pauze van twee uur op de luchthaven van Istanbul waarin we een paar drankjes namen en in het vliegtuig naar Kuala Lumpur waarin televisie werd gekeken met een laatste glas in de hand, vielen de ogen gelukkig uiteindelijk dicht. We vlogen met Turkish Airlines, die het proppen van reizigers in een vliegtuig tot een absolute kunst hebben verheven. Nog nooit heb ik zo klem gezeten tussen de zitting van de stoel en de rugleuning van de stoel voor mij. Er restte mij niets anders dan rechtop en met gestrekte rug en opblaaskussen in de nek de slaap te vatten. Voor de rest verliep de reis voorspoedig.
Eenmaal in Malysië aangekomen, verleende de douane ons alle tijd om de benen te strekken. Het verwerken van alle toeristen gebeurt grondig: paspoort controle, een fotootje maken en nog vingerafdrukken van beide wijsvinger nemen. Op zich prima, maar vijf kwartier in de rij staan was wel erg lang. Zeker na de lange reis tot dusver. Maar uiteindelijk konden we vertrekken naar Malakka. De vooraf geboekte taxi stond al anderhalf uur op ons te wachten!
Malakka is een stadje op tweeëneenhalf uur rijden ten zuiden van Kuala Lumpur en dit stadje was in vroeger tijden een belangrijke handelsstad. De stad floreerde onder de leiding van de bevolking in die tijd, totdat Nederlanders het bestuur van de stad overnamen en op iedere transactie belasting hieven, waardoor het handelscentrum zich uiteindelijk heeft verplaatst naar Singapore onder leiding van de Britten. Uit de welvarende periode periode stammen nog een kerk op de plaatselijke heuvel, de restanten van een Portugees fort en nog enige gebouwen uit de zeventiende en achttiende eeuw.
We verblijven in The Rucksack Caratel (www.therucksackgroup.com) en het hotel voldoet aan onze verwachtingen. Op de begane grond staan caravans waarin hotelkamers zijn gevestigd! Erg leuk. Joep en Bart slapen in zo'n caravan en de meiden in een 4-persoonskamer (en wat kunnen die er een chaos van maken). Een prima hotel op korte afstand van het centrum.
We hebben een flinke honger gekregen van de langer dan een etmaal durende reis naar plaats van bestemming. Nergens was er echter nog een plek om deze trek te stillen. Na de nodige omzwervingen hadden we eindelijk een restaurantje gevonden. Omdat Maleisië voor een groot deel islamitisch is, wordt alcohol niet overal geschonken. We konden bier kopen bij een supermarkt om mee te nemen naar het restaurant. Eenmaal terug werd ons alsnog te verstaan gegeven dat alcohol niet mocht worden genuttigd! Uiteindelijk belandden we - geheel tegen onze principes - in een McDonnalds!
De volgende dag bezoeken we de kerk op de heuvel en vervolgens gebruiken we tijdens de lunch de eerste Maleisische gerechten. We moesten om 15.00 bij het hotel terug zijn voor een fietstocht. Annemarie en Milou hebben de reis weer voor het overgrote deel voorbereid, dus zoals verwacht stonden de auto's al klaar om ons naar het vertrekpunt van de fietstocht te brengen.
We worden vervoerd naar een palmplantage en we fietsen gedurende een uur of vier in de omgeving rond waarbij we uitleg krijgen over de produktie van palmolie, het winnen van rubber en over de slimheid van Maleisië om alle bomen naar dit land te halen waarmee je producten kan produceren, die wereldwijd worden afgenomen. We hebben de kruiden en een groot deel van het Maleisische vruchtenassortiment kunnen aanschouwen. Na een pauze met koffie, thee en water kwamen we weer op het vertrekpunt aan. Als afscheid werden we getrakteerd op 'durian', een grote vrucht die precies op dat moment kon worden geoogst. The king of fruit! Er werd een fris limoengras-achtige smaak omschreven maar dan in een heerlijk romig jasje. Annemarie keek na het proeven bedenkelijk maar toch wel goedkeurend. Zoals we gewend zijn proeven we alles, wat we niet kennen of niet eerder geproefd hebben. Ik nam een heel klein hapje en ik heb mij voorgenomen de rest van mijn leven nooit meer iets met durian te maken te hebben. Ik kan me niet herinneren zoiets smerigs geproefd te hebben. Met veel bier in het hotel heb ik de smaak verdreven.
Over fietsen gesproken: dé toeristische attractie in Malakka is de 'riksja'. Deze riksja's worden van allerhande onderwerpen voorzien: Assepoester, Pokémon, Ninja Turtle, Hulk ...... je kan het zo gek niet bedenken. Die fietsen met zijspan worden vervolgens helemaal in deze stijl gepimpt om daarna nog meer dan overdadig van neonverlichting te worden voorzien. Je rijdt dan als toerist rond in een soort van bewegende openlucht lichtshow, maar alsof dat nog niet voldoende is, wordt het vehikel ook nog voorzien van een dito muziekinstallatie. Onwetenden, veelal Chinezen, worden in koppels enthousiast en swingend rondgetrapt door het centrum van de stad. Het ziet er niet uit, maar het is al met al een heel grappig gezicht.
Op weg terug naar het hotel liepen Milou en Annemarie voorop en gevolgd door de kinderen. Rob en ik besloten gebruik te maken van de dienst van de in 1957 geboren Omar, die vol enthousiasme al meer dan dertig jaar de 'Hulk'-riksja bestuurd. We haalden de dames al knipperend en flitsend in en krom van het lachen bereikten we uiteindelijk tegelijk met de rest het hotel.
Dag twee in Malaka werd besteed aan twee attracties: het ronddraaiende uitzichtpunt op pakweg 40 meter hoogte boven de stad en een behoorlijk slaapverwekkende rondvaart door de rivier (lees ' veredelde beek).
Aansluitend hebben Rob en ik in het hotel zwembad waterpolo-les aan Joep en Bart gegeven (lees: gekregen) en na een kort dutje aansluitend zijn we naar onze laatste-avond-maal in Malaka gegaan: Satay Celup. In dit restaurantje zit de plaatselijk bevolking aan tafel met een flinke pot saté in het midden van deze tafel op een gasvuur. Als gast loop je dan langs een counter waaruit je alle etenswaren kan halen dat je in de saté wilt stoven. Etenswaar variërend van ei, pluimvee en groenten tot varkensoren, kippenlevers en koeiemagen. Voor ieder wat wils! Alles in de pindasaus! Lekker!
Al met al is Malaka een heerlijk begin van de reis en rijden we nu inmiddels in het centrum van Kuala Lumpur. Er wordt ondertussen geslapen waar mogelijk is. Weldra is eenieder weer voldoende opgeladen voor het vervolg van de reis
We zijn op zaterdag vertrokken en Peter en Jenneke brachten ons naar het station Naarden Bussum, alwaar we de Berbers troffen. We waren ruim op tijd en na een voorspoedig inchecken op Schiphol vertrokken we uiteindelijk met de bestemming Instanbul voor de overstap naar Kuala Lumpur in Maleisië. In Turkije was overigens niets te merken van alle binnenlands problematiek, waarvoor nog even gevreesd werd. Na een maaltijd aan boord van het eerste vliegtuig, vergezeld van de nodige glazen wijn, een pauze van twee uur op de luchthaven van Istanbul waarin we een paar drankjes namen en in het vliegtuig naar Kuala Lumpur waarin televisie werd gekeken met een laatste glas in de hand, vielen de ogen gelukkig uiteindelijk dicht. We vlogen met Turkish Airlines, die het proppen van reizigers in een vliegtuig tot een absolute kunst hebben verheven. Nog nooit heb ik zo klem gezeten tussen de zitting van de stoel en de rugleuning van de stoel voor mij. Er restte mij niets anders dan rechtop en met gestrekte rug en opblaaskussen in de nek de slaap te vatten. Voor de rest verliep de reis voorspoedig.
Eenmaal in Malysië aangekomen, verleende de douane ons alle tijd om de benen te strekken. Het verwerken van alle toeristen gebeurt grondig: paspoort controle, een fotootje maken en nog vingerafdrukken van beide wijsvinger nemen. Op zich prima, maar vijf kwartier in de rij staan was wel erg lang. Zeker na de lange reis tot dusver. Maar uiteindelijk konden we vertrekken naar Malakka. De vooraf geboekte taxi stond al anderhalf uur op ons te wachten!
Malakka is een stadje op tweeëneenhalf uur rijden ten zuiden van Kuala Lumpur en dit stadje was in vroeger tijden een belangrijke handelsstad. De stad floreerde onder de leiding van de bevolking in die tijd, totdat Nederlanders het bestuur van de stad overnamen en op iedere transactie belasting hieven, waardoor het handelscentrum zich uiteindelijk heeft verplaatst naar Singapore onder leiding van de Britten. Uit de welvarende periode periode stammen nog een kerk op de plaatselijke heuvel, de restanten van een Portugees fort en nog enige gebouwen uit de zeventiende en achttiende eeuw.
We verblijven in The Rucksack Caratel (www.therucksackgroup.com) en het hotel voldoet aan onze verwachtingen. Op de begane grond staan caravans waarin hotelkamers zijn gevestigd! Erg leuk. Joep en Bart slapen in zo'n caravan en de meiden in een 4-persoonskamer (en wat kunnen die er een chaos van maken). Een prima hotel op korte afstand van het centrum.
We hebben een flinke honger gekregen van de langer dan een etmaal durende reis naar plaats van bestemming. Nergens was er echter nog een plek om deze trek te stillen. Na de nodige omzwervingen hadden we eindelijk een restaurantje gevonden. Omdat Maleisië voor een groot deel islamitisch is, wordt alcohol niet overal geschonken. We konden bier kopen bij een supermarkt om mee te nemen naar het restaurant. Eenmaal terug werd ons alsnog te verstaan gegeven dat alcohol niet mocht worden genuttigd! Uiteindelijk belandden we - geheel tegen onze principes - in een McDonnalds!
De volgende dag bezoeken we de kerk op de heuvel en vervolgens gebruiken we tijdens de lunch de eerste Maleisische gerechten. We moesten om 15.00 bij het hotel terug zijn voor een fietstocht. Annemarie en Milou hebben de reis weer voor het overgrote deel voorbereid, dus zoals verwacht stonden de auto's al klaar om ons naar het vertrekpunt van de fietstocht te brengen.
We worden vervoerd naar een palmplantage en we fietsen gedurende een uur of vier in de omgeving rond waarbij we uitleg krijgen over de produktie van palmolie, het winnen van rubber en over de slimheid van Maleisië om alle bomen naar dit land te halen waarmee je producten kan produceren, die wereldwijd worden afgenomen. We hebben de kruiden en een groot deel van het Maleisische vruchtenassortiment kunnen aanschouwen. Na een pauze met koffie, thee en water kwamen we weer op het vertrekpunt aan. Als afscheid werden we getrakteerd op 'durian', een grote vrucht die precies op dat moment kon worden geoogst. The king of fruit! Er werd een fris limoengras-achtige smaak omschreven maar dan in een heerlijk romig jasje. Annemarie keek na het proeven bedenkelijk maar toch wel goedkeurend. Zoals we gewend zijn proeven we alles, wat we niet kennen of niet eerder geproefd hebben. Ik nam een heel klein hapje en ik heb mij voorgenomen de rest van mijn leven nooit meer iets met durian te maken te hebben. Ik kan me niet herinneren zoiets smerigs geproefd te hebben. Met veel bier in het hotel heb ik de smaak verdreven.
Over fietsen gesproken: dé toeristische attractie in Malakka is de 'riksja'. Deze riksja's worden van allerhande onderwerpen voorzien: Assepoester, Pokémon, Ninja Turtle, Hulk ...... je kan het zo gek niet bedenken. Die fietsen met zijspan worden vervolgens helemaal in deze stijl gepimpt om daarna nog meer dan overdadig van neonverlichting te worden voorzien. Je rijdt dan als toerist rond in een soort van bewegende openlucht lichtshow, maar alsof dat nog niet voldoende is, wordt het vehikel ook nog voorzien van een dito muziekinstallatie. Onwetenden, veelal Chinezen, worden in koppels enthousiast en swingend rondgetrapt door het centrum van de stad. Het ziet er niet uit, maar het is al met al een heel grappig gezicht.
Op weg terug naar het hotel liepen Milou en Annemarie voorop en gevolgd door de kinderen. Rob en ik besloten gebruik te maken van de dienst van de in 1957 geboren Omar, die vol enthousiasme al meer dan dertig jaar de 'Hulk'-riksja bestuurd. We haalden de dames al knipperend en flitsend in en krom van het lachen bereikten we uiteindelijk tegelijk met de rest het hotel.
Dag twee in Malaka werd besteed aan twee attracties: het ronddraaiende uitzichtpunt op pakweg 40 meter hoogte boven de stad en een behoorlijk slaapverwekkende rondvaart door de rivier (lees ' veredelde beek).
Aansluitend hebben Rob en ik in het hotel zwembad waterpolo-les aan Joep en Bart gegeven (lees: gekregen) en na een kort dutje aansluitend zijn we naar onze laatste-avond-maal in Malaka gegaan: Satay Celup. In dit restaurantje zit de plaatselijk bevolking aan tafel met een flinke pot saté in het midden van deze tafel op een gasvuur. Als gast loop je dan langs een counter waaruit je alle etenswaren kan halen dat je in de saté wilt stoven. Etenswaar variërend van ei, pluimvee en groenten tot varkensoren, kippenlevers en koeiemagen. Voor ieder wat wils! Alles in de pindasaus! Lekker!
Al met al is Malaka een heerlijk begin van de reis en rijden we nu inmiddels in het centrum van Kuala Lumpur. Er wordt ondertussen geslapen waar mogelijk is. Weldra is eenieder weer voldoende opgeladen voor het vervolg van de reis
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
